ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕ကိုတည္ေထာင္ျခင္း
ပအို၀္းသမိုင္း သထံုကေလးေခၚဆီဆိုင္ၿမိဳ႕ကို ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတည္ေထာင္သည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ပက္သက္၍
တစ္ခါကဆီဆိုင္ၿမိဳ႕စားျဖစ္ခဲ့ေသာ စ၀္ခြန္ၾကည္၏ မွတ္တမ္းမွေဖာ္ျပလိုပါသည္။
ရွမ္းဘာသာျဖင့္ ဆထံုး ေခၚ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ သထံုမည္ေသာ ဤသထံုသည္ ျမန္မာျပည္တနသၤာရီ
သထံုမွ ပအို၀္းလူမ်ိဳးတို႔သည္ ေအာင္ျမန္မာျပည္ရွိ သထံုျပည္ပ်က္စီးၿပီးေနာက္ လာေရာက္ေနထိုင္ၾကေသာပထမရပ္ကြက္ျဖစ္သည္။ ေအာက္ျမန္မာျပည္မွသထံုျပည္ကို အေနာ္ရထာမင္းေစာ
တိုက္၍ ပ်က္စီးၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ်ၾကာမွ လာေရာက္ေနထိုင္သည္ကိုကား မွတ္တမ္းမ်ားမရွိေတာ့သည္
ျဖစ္၍ မသိေတာ့ေခ်။
ျမန္မာျပည္သထံုမွလာေရာက္၍ ေရွးဦးစြာပအို၀္းတို႔ေနထိုင္ၾကေသာ ကရင္ဘာသာျဖင့္ ဆရီေဒါ့ ေခၚ
ယခုလိြဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕မွေျမာက္ ယခုသထံု (ဆီဆိုင္)ၿမိဳ႔ႏွင့္ ဘန္းယဥ္ နယ္စပ္ထိႏွင့္ တစ္ဘက္ေခ်ာင္းမွ အေရွ႕
ေမာက္မယ္နယ္ရွိ တထူးႀကီးအေနာက္ေတာင္ဘက္ ေတာင္းတန္းအတြင္းရွိ ဧရိယာရပ္ကြက္သည္ ထိုအခါ
ကရင္နီႏွင့္ရွမ္းတို႔၏ စပ္ၾကားရွိ ရွမး္ႏွင့္ကရင္ ကရင္ႏွင့္ရွမ္းတို႔ႏွစ္ဦးစလံုး လံုၿခံဳစြာမေနႏိုင္ေသာ ေျမကြက္
ျဖစ္ဟန္တူေလသည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရွမ္းႏွင့္ကရင္ တို႕ လံုၿခံဳစြာ မေန၀ံ့ေသာ ေျမကြက္လပ္ပမာရွိ
ေသာရပ္ကြက္တြင္ ပအို၀္းမ်ားလာေရာက္ေနထုိင္သည့္အခါက်မွသာလွ်င္၄င္းလူမ်ိဳးတို႔သည္ခါတုိင္းထက္
တိုက္ခိုက္ၾကျခင္းနည္းပါးသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏
ထိုအခါယြန္းရွမ္းမ်ားသည္ ထိုသထံု(ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕)မည္ေသာ ေဒသတို႔ကို အုပ္စိုးလြမ္းမိုးလ်က္ရွိသည္ျဖစ္၍
ျမန္မာပိုင္မ်ားမဟုတ္ေသးေခ်။ေအာက္ျမန္မာျပည္သထံုသို႔ျမန္မာမင္းမ်ားေရာက္ရွိသည့္အခါတိုင္းရင္းသား
ျဖစ္ေသာလူမ်ိဳးမ်ားအေၾကာင္းကိုစစ္ေဆးေမးျမန္းလွ်င္ မရွိေတာ့ေၾကာင္းသိရွိ၍ ယြန္းရွမ္းပိုင္ျဖစ္ေသာဤ
သထံုမမည္ေသးသည့္ဤရပ္ကြက္သို႔လူမ်ားေစလြတ္ေခၚေဆာင္ေစသည္။အေၾကာင္းမသင့္ၾကသျဖင့္အေခၚ
လြတ္ေသာမင္းေစတို႕အား လက္ေဆာင္မ်ားေပးၿပီး မေတြ႕ဘူး ဟုသာျမန္မာဘုရင္ကိုေလ်ာက္ထားၾကရန္
မွာၾကားၿပီး လြတ္လပ္စြာေနထိုင္ခဲ့ေလသည္။
ထိုသို႔ျမန္မာမင္းေစႏွင့္ေတာင္သူလူႀကီးမ်ားသို႔ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာၾက၍ မေတြ႕ဘူး ဟုေျပာရန္မွာၾကား
ေသာေနရာကိုယခု သထံုနယ္အတြင္းဆီဆုိင္အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ရွိ ေတြ႔ပုဆိုေသာေနရာသည္ အထင္အရွား
ရွိပါသည္။ ကာလေရြ႕ေလ်ာလာ၍ ၄င္းျမန္မာအေခၚအေ၀ၚမွ ပအုိ၀း္အေခၚသို႔ ေတြ႔ဘူး ဆိုေသာစကားသည္
ေတြ႕ပု ျဖစ္လာသည္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၄၃ ခုႏွစ္ ေရာက္မွသာလွ်င္ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ပအို၀္းတို႔ေတြ႔ဆံုၾကသည္ အက်ိဳးအေၾကာင္းစိစစ္ေမးျမန္းၿပီးလွ်င္သထံုမည္ေသာအမည္နာမကိုရရွိေလသည္။ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ပအို၀္းမ်ား
ေတြ႕ဆံုၾကသည္မွာ သကၠရာဇ္ ၁၁၄၃ ခုႏွစ္ထက္ေစာဟန္တူေလသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျမန္မာမင္းတို႔ယိုးဒယားထိုင္းကိုခ်ီတတ္တိုက္ခိုက္သည္တြင္ တစ္စတစ္စႏွိမ္ႏွင္းၿပီး၊ျမန္မာျပည္ႏွင့္ယိုးဒယား
ျပည္သို႕ သြားလာဆက္ဆံၾကသည္မွ အစျပဳ၍ ေတာင္သူတို႔၏အေၾကာင္းသည္ ေပၚလြင္လာၿပီး ၁၁၄၃ ခု
ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္က်ေရာက္မွ သထံုဟုအမည္ေပး၍ ပထမဦးစြာအသိမွတ္ျပဳခံရသူသည္လည္း၊
ခြန္စံဦးအမည္ကိုခံယူေလသည္။ခြန္မွာ မင္း ဟုအဓိပၸါယ္ရ၏ ခြန္စံဦး အမည္၏အဓိပၸါယ္သည္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား
သထံုမည္ေသာရပ္ကြက္နယ္ပယ္ကို စိုးစံျမန္းေသာမင္းဟူ၍ အဓိပၸါယ္ေပါက္ေလသည္။
ခြန္အိုးသည္ ထိုအခါ ၌ သီေပါဘုရင္က ခန္႔အပ္ေသာ ၿမိဳ႕စားရာထူးကိုရရွိၿပီးျဖစ္သည္။ ခြန္အိုးသည္
၁၈၉၆ ခု ဇူလိုင္လ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ အနိစၥေ၇ာက္၍၊ ၄င္း၏သားခြန္ေလာဆက္လက္၍ နယ္ကိုဖြားစားေစ
သည္။ ခြန္ေလာၿပီးေနာက္ ခြန္ေလာညီ ခြန္စိန္းဆက္ခံဖြားစားေစသည္။ ခြန္စိမ္းသည္ စုန္းမမ်ားကိုသတ္
ျဖတ္ၿပီး အိႏၵိယတုိင္းသား ကုလားတို႔ကို ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္းသည့္အတြက္ ၿမိဳ႕စားရာထူးမွ ႏုတ္ပယ္ျခင္းခံရၿပီး
ခြန္စိမ္း၏သား ခြန္ၾကည္က ၁၉၂၉ ဇြန္လ ၁ ရက္ ေန႔တြင္ သထံုနယ္ကိုဆက္ခံေလသည္ ဟုေရးသားခဲ့ေပ
သည္။ စ၀္ခြန္ၾကည္၏မွတ္တမ္းအရမူ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ေအာက္ျမန္မာျပည္သထံုမွေန၍
ရွမ္းျပည္သို႕ေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္ခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းထင္ရွားေလသည္။ထို႔ေၾကာင္းရွမ္းျပည္နယ္ရွိပအို၀္း
တိုင္းရင္းသားတို႔သည္ အေနာ္ရထာမင္းေစာ တိုက္သျဖင့္၊ သထံုျပည္ပ်က္ေသာအခါ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းသို႔
အေျခခ် ေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္ခဲ့ၾကၿပီး သထံုကေလးေခၚ ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕ကို တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည္ဟု ယူဆရန္ရွိ
ေပသည္။
သထံုကေလးေခၚဆီဆိုင္ၿမိဳ႕တြင္ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔၏အႀကီးအကဲမ်ား ဆယ္ႏွစ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾက
သည္။သူတို႕သည္ ပအို၀္းစစ္စစ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ၄င္းတို႔မွာ ----------------------
(၁)ခြန္ေမာင္ခ်ဳံ (၇)ခြန္ကံုရ
(၂)ခြန္ေမာင္ျဖဳ (၈)ခြန္အိုး
(၃)ခြန္ေမာင္သာ (၉)ခြန္ေလာ
(၄)ခြန္ေမာင္ႏိုင္ (၁၀)ခြန္စိန္း
(၅)ခြန္ေမာင္ထိုင္ (၁၁) ခြန္ၾကည္
(၆)ခြန္ပထီ (၁၂) ခြန္ျပာ
တို႕ျဖစ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ဤသို႕ေျပာဆိုယူဆၾကသည္။
သထံုပ်က္စီးစြားေသာအခါ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္မႏူဟာမင္း၏ေျမးမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ခြန္ေမာင္ႏိုင္ႏွင့္ခြန္ေမာင္သာညီအစ္ကိုတို႔၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ရွမ္းျပည္နယ္သို႔တတ္လာ၏ ယခုအခါပအို၀္း တိုင္းရင္းသားမ်ားရွမ္းျပည္နယ္သို႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္မွာႏွစ္ေပါင္း ၉၀၀ ေက်ာ္ေပၿပီ။အစ္ကိုျဖစ္သူခြန္ေမာင္သာ
သည္ သကၠရာဇ္ ၄၂၀ တြင္ လြယ္ပြတ္ရြာကိုတည္၏ ခြန္ေမာင္သာသည္ သထံုျပည္မွယူလာသည့္ ေရတစ္မႈတ္ႏွင့္ျပာတစ္ဆုတ္ကို လြယ္ပြတ္ရြာတြင္ဌာပနာသည္ဟုဆို၏
ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕မွာအႀကီးႏွင့္အငယ္ရွိ၏ ယခုဆီဆိုင္မွာ ဆီဆိုင္ငယ္ျဖစ္၏ ဆီဆိုင္ႀကီးမွာ ယခုဆီဆိုင္ၿမိဳ႕
၏အေရွ႕ဖက္၂ မိုင္အကြာတြင္ရွိ၏ဆီဆုိင္ႀကီးကိုယခုအခါ၀ါးေတာရြာဟုေခၚ၏ ဆီဆိုင္ငယ္ (ယခုဆီဆိုင္ၿမိဳ႕)
ကို သကၠရာဇ္ ၄၅၈ ခုတြင္တည္ေထာင္၏
ဆီဆိုင္ဟုေခၚရျခင္းအေၾကာင္းမွာ ---------------------------
မဏိစည္သူမင္းတိုင္းခန္းလွည့္လည္ရာတြင္ ဆီဆိုင္ နယ္သို႔ေရာက္ရာ နမ္းကပ္ရြာတြင္စခန္းခ်၏
နမ္းကပ္ရြာတြင္ထူးဆန္းေသာၾကက္ဖတစ္ေကာင္ရွိ၏ထုိၾကက္ဖတြန္လွ်င္မိုးႀကီးရြာ၏မိုးခ်ဳန္း၏မိုးႀကိဳးပစ္၏
ေလတိုက္၏ ၾကက္ဖပိုင္ရွင္သည္ မိမိၾကက္ဖမွာ ထူးဆန္းလြန္းသျဖင့္ မဏိစည္သူမင္းကိုဆက္ၿပီးအက်ိဳး
အေၾကာင္းေမးေလ်ာက္၏
မဏိစည္သူမင္းသည္ အေၾကာင္းစံုကိုသိၿပီးေသာအခါထိုၾကက္ဖကို ဟင္းလ်ာအျဖစ္စီမံရန္ ေက်းကၽြန္တို႔အားေစလိုက္သည္။ၾကက္ဖ၏ေျခေထာက္မွ အတတ္ကိုမူ သိမ္းထားေစ၏ ေက်းကၽြန္တို႔သည္
ၾကက္ဖကိုသတ္ၿပီးေသာအခါ မဏိစည္သူမင္းသည္ေက်းကၽြန္တို႔ၾကက္ဖသတ္သည့္ေနရာကို သြားၾကည့္ ေတာ္မူ၏ ထိုေနရာသို႔ေရာက္ေသာအခါ ၾကက္ေမြးႏုတ္ရာတြင္ ဆြတ္သည့္ေရေႏြးရွိေနေသးသည္။မဏိ စည္
သူမင္းသည္ ထိုေရေႏြးကို ေျမေပၚသို႔တြန္လိုက္ၿပီး ငါသြန္လိုက္ေသာေရပူသည္ ေရပူသာျပန္ထြက္ေစ ဟု
အဓိဌာန္ျပဳ၏ထို႔ေၾကာင့္ထိုေနရာတြင္ယေန႔တိုင္ ေရပူစမ္းရွိေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုစမွတ္ျပဳၾကေလသည္။
မဏိစည္သူမင္းသည္ ေက်းကၽြန္တို႔ ခ်က္ျပဳတ္ေပးသည့္ ၾကက္သားဟင္းလ်ာကိုေရပူစမ္းႏွင့္တစ္မိုင္ခန္႔
ေ၀းသည့္ေနရာတြင္ ပြဲေတာ္တည္ရာ ဟင္းခတ္ရာ၌ ဟင္းဖိတ္သြား၏ထိုေနရာကို ယေန႔တိုင္ ၀မ္ၾကက္ ဟု
ေခၚသည္။ဟင္းဖိတ္သည့္ေနရာဟုအဓိပၸါယ္ရသည္။ေက်းကၽြန္တို႔သည္ ၾကက္သားဟင္းထည့္သည္ပန္းကန္ ကိုအေရွ႕ေတာင္ဖက္သို႔လြင့္ပစ္လိုက္၏ပန္းကန္ကြဲသြားရာထိုေနရာကို ၀မ္တတ္ရြာ ဟုေခၚသည္ ယခုအခါ
ရြာမရွိေတာ့ေပ။
မဏိစည္သူမင္းသည္ နမ္းကပ္ရြာတြင္ေရႊတဂူဘုရားကိုတည္ထားေတာ္မူခဲ့၏ အျပန္တြင္ေရႊတဂူဘုရား
၏အေရွ႕ေျမာက္တြင္ထူးဆန္းေသာၾကက္ဖ၏ေျခေထာက္မွယူထားေသာၾကက္အတတ္ကို ခ်ိန္ၾကည့္ေတာမူ
သည္။ထိုေနရာကို ဆန္းသိင္ဟုေခၚ၏ ၾကက္အတတ္ကိုခ်ိန္ၿပီးေနာက္ အေရွ႕ေျမာက္ အရပ္သို႔ တိုင္းခန္း လွည့္လည္ရာ ေက်ာက္ႏွင့္တူသည့္ၾကက္ဖ၏ အတတ္ကို ေသြးၾကည့္သည္။ထိုေနရာကို ဆီသိင္ဟုေခၚ၏
ထို႕ေၾကာင္းယခုဆီဆုိင္ၿမိဳ႕မွာ ဆီသိင္မွ ေရြ႕ေလ်ာသည္ဟု သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားထံ မွတ္သားခဲ့ရဖူးပါသည္။
Labels: ေနာက္ခံသမိုင္း
0 comments: