လက္မႈပညာႏွင့္ဗိသုကာ
ပအို၀္းသမိုင္း ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ လက္မႈပညာအေနျဖင့္ ေန႔စဥ္သံုးပစၥည္းမ်ားကိုသာ ျပဳလုပ္ၾကသည္။
လယ္ယာၿခံေျမသံုးပစၥည္းမ်ားကို ထုတ္လုပ္ျခင္း၊ႏြားလွည္း ျပဳလုပ္ျခင္း၊အိမ္ေဆာက္လုပ္ျခင္း၊ အိမ္တြင္းသံုး
ျဖစ္ေသာ ေတာင္း၊ပလံုး၊ပလိုင္း၊ထရံမ်ား၊မီးဖိုေဆာင္သံုးေျမအိုး ေျမခြက္မ်ားမ်ားကို ေဒသ ရပ္ရြာအလိုက္ ျပဳလုပ္ၾက၏ စီးပြားျဖစ္တင္ပို႔ေရာင္းရန္အတြက္ မလုပ္ကိုင္ၾကေပ။
ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔လက္မႈပညာျဖစ္သည့္ပန္းတိမ္မွာလည္းအလြန္လက္ယာ ေျမာက္လွသည္ကိုေတြ႔
ရ၏ ပန္းထိမ္ပညာကို ေရွးဘိုးေဘးစဥ္ဆက္ကပင္တတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကသည္။ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔၏
ပန္းထိမ္လက္ရာကို ဆံထိုး၊နားေတာင္း၊လက္စြပ္၊လက္ေကာက္ စေသာ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကိုၾကည့္ျခင္း
အားျဖင့္ အကဲခတ္ႏိုင္သည္။ဆံထိုး၊လက္စြပ္၊လက္ေကာက္မ်ားေပၚတြင္ေဖာ္ထားသည့္ ပန္းခက္ ပန္းလက္
မ်ား၊ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၊ဘုရားတန္ေဆာင္းတို႔တြင္ျပဳလုပ္ထားသည့္ ပန္းခက္ ပန္းလက္မ်ားကိုအံ့ၾသ
ဘနန္းေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေပသည္။
ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ဗိသုကာ ပညာလည္း တတ္ေျမာကေၾကာင္း၊တစ္ခ်ိန္က ၄င္းတို႔ေနထိုင္
ခဲ့ၾကသည္ဟု ယူဆေသာ သု၀႑ဘုမိၼသထံုၿမိဳ႕ရိုးပ်က္ႀကီးက သက္ေသခံေနေပသည္။ေစတီပုထိုးကိုလည္း
တည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကသည္။ဆီိဆိုင္ၿမိဳ႕ေခၚသထံုေလးတြင္ ခြန္ေမာင္သာႏွင့္ ခြန္ႏိုင္ညီအစ္ကိုႏွစ္ဦး၏ သခ်ဳိင္း
အုတ္ဂူသည္လည္း၊ လက္ရာေျမာက္လွသည္ကိုယေန႔တိုင္ေတြ႕ႏိုင္ေပေသးသည္။ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔
အႏုပညာ မွန္သမွ်၏ ေနာက္ခံပံုရိပ္သည္ သု၀ဏၰဘုမၼိသထံုျပည္ျဖစ္သည္ဟုဆိုကမွားမည္မထင္ေပ။
ေရွးအခါက မိမိတို႔၀တ္ေသာ အ၀တ္အစားမ်းကို ကိုယ္တိုင္လက္ျဖင့္ယက္လုပ္ၾကသည္။ကိုယ္တိုင္ ၀ါဖန္
သည္။ကိုယ္တိုင္ဗိုင္းငင္သည္။ကိုယ္တိုင္ရက္သည္။ကိုယ္တိုင္ေဆးဆိုးသည္။ကိုယ္တိုင္လက္ျဖင့္ခ်ဳပ္သည္။
လြယ္အိတ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေခါင္းေပါင္းေပၚတြင္ ေပါင္းသည့္တဘက္စသည္မ်ားကိုလည္း၊လက္ျဖင့္ပင္ယက္
လုပ္ၾကသည္။ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ လက္မႈပညာ၌လည္း ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပ
သည္။
ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ပန္းထိမ္လုပ္ငန္းကိုလည္း လုပ္ကိုင္ၾက၏ သို႔ေသာ္နည္းေလသည္။
ေရႊထည္ ေငြထည္ ပစၥည္းမ်ားကိုပါလုပ္ကိုင္ၾကေလသည္။ ေငြထည္ပစၥည္းမ်ားတြင္ ေငြဖလား ၊ေငြထံုးဗူး၊
ဘာသာေရးဆိုင္ရာေငြထည္ပစၥည္းမ်ားေလာက္ကိုသာျပဳလုပ္ခိုင္းၾက၏ ေငြထည္ပစၥည္းမ်ားကိုျခဴးပန္း
ႏြယ္ပန္း၊ကႏုတ္ပန္း၊ယိုးဒယားပန္း၊မ်ားပါေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကသည္။
ေရႊထည္မ်ားတြင္ အမ်ိဳးသမီး ဆံထိုးမ်ား ၊လက္စြပ္မ်ား၊ ေပေလာေခၚ နားေတာင္းမ်ား၊ လက္ေကာက္မ်ား ေလာက္ကိုသာ ျပဳလုပ္ၾက၏ ပအို၀္းပန္းထိမ္မ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ အဆင္တန္ဆာျဖစ္ေသာ ဆံထိုးမ်ား၊နားေတာင္းမ်ား၊လက္စြပ္မ်ားေလာက္ကိုသာ
ျပဳလုပ္ၾကေလသည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆံထိုး ျပဳလုပ္ရာတြင္ အထူးလက္ရာေျမာက္လွ၏ အျခားပန္းထိမ္ ဆရာမ်ားျပဳလုပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိၾကေပ။ ဆံထိုးမ်ားျပဳလုပ္ရာ၌ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားပင္ ဆံထိုးတစ္ခုကို ငါးရက္ခန္႔
ၾကာ၏ ေရႊထည္မ်ားကိုအမ်ားအားျဖင့္ အနီေရာင္တင္ထားၾကသည္။
လက္သမားအလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးသူဟူ၍ မရွိသေလာက္ပင္ျဖစ္သည္။အိမ္မ်ား၊တဲမ်ားေဆာက္ေတာ့
မည္ဆိုပါက မိသားစု စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ၀ိုင္း၀န္းေဆာက္လုပ္ၾကသည္။
Labels: ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္စာေပ
0 comments: