ပအို၀္းသမိုင္း

              

အမ်ိဳးသား၀တ္စံုသည္ရွမ္းႏွင့္တူေသာ္လည္း အမ်ိဳးသမီး၀တ္စံုမွာ ရွမ္းအမ်ိဳးသမီး ၀တ္စံုမ်ားႏွင့္မတူေပ

တစ္မူထူးျခား ေန၏ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ အဖ၀ိဇၨာ ၊ အမိ နဂါးမ မွဆင္းသက္လာသည္ဟု ယံုၾကည္ထားၾကသျဖင့္ ယခုထက္တိုင္ဆင္ထံုးဖြဲ႕ေနေသာ အမ်ိဳးသမီး ၀တ္စား ဆင္ယင္ပံုသည္ နဂါးႏွင့္တူလွေပသည္။ ပအို၀္းအမ်ိဳးသမီး၀တ္စံုတြင္ေခါင္းေပါင္းအပါအ၀င္ အဂၤ ါငါးရပ္ရွိေလသည္။ အနက္ေရာင္အေပၚသင္တိုင္းအက်ၤီ၊အက်ၤီလက္ရွည္အနက္၊လက္ေမာင္းစြပ္အနက္၊ထမီအနက္၊ေျခသလံုးပတ္ သနက္စသည္ျဖင့္ အဆင္သင့္ ၀တ္ဆင္ၾကသည္။ေျခသလံုးမွ မ်က္စိအထိႏွစ္ဖက္ စလံုးတြင္အနက္ရွိေသာ အ၀တ္ျဖင့္ ပတ္ထား ေလသည္။ ယင္း၏အထက္တြင္ ထမီ အနက္ကို ဒူးေအာက္နားအထိလည္းေကာင္း ၊လံုျခည္အေပၚတြင္သင္တိုင္းကိုထပ္၍လည္းေကာင္း၊အေပၚဆံုးတြင္ခါးတိုအက်ၤီကိုလည္းေကာင္းအဆင့္ဆင့္ ၀တ္ဆင္ထားေပသည္။

 ဤသို႕အထပ္ထပ္ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈသည္နဂါး၏ အေၾကးခြံအသြင္ ကို ေဆာင္သည္ဟု ဆိုေလသည္ ။

ဆံထိုးအ၀ိုင္းႏွင့္အခၽြန္ႏွစ္ခု အနက္ အခၽြန္မွာ နဂါးမ၏ အေမာက္ႏွင့္တူေစရန္ျဖစ္သည္။အ၀ိုင္းမွာနဂါးမ၏

မ်က္စိႏွင့္တူေစရန္ျဖစ္၏

  အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ဦးေခါင္းထက္တြင္ ဆံပင္ကို အလယ္တည့္တည့္တြင္လည္းေကာင္း၊ အနည္းငယ္ေစာင္း

၍လည္းေကာင္းထံုးထားၾက၏ ဤသို႕ထံုးျခင္းမွာ ဘုရားတရားကို ဦးထိပ္ထားသည့္ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။

ဦးေခါင္းကိုတဘက္ဖူးေစာင္ျဖင့္ေပါင္းထားတတ္ၾကသည္။ေရွးကမူ ပိုးထည္ကိုသံုးၾကသည္။ပိုးထည္တဘက္

ကိုပြဲလမ္းသဘင္မ်ား၌သာ ေပါင္းတတ္ၾကသည္။ ထိုပိုးထည္တဘက္မွာ အရွည္ ငါးေတာင္ခန္႔ရွိ၏ ေရွးက

အညိဳရင့္ေရာင္ကတီၱပါတဘက္မ်ားကိုလည္းေကာင္း၊သိုးေမြးျဖင့္ရက္လုပ္ထားေသာတဘက္ကိုလည္းေကာင္း သံုးခဲ့ၾကသည္။ ယခုအခါအဆင္အမ်ိဳးအမ်ိဳး ေပၚပင္တဘက္မ်ားကို အသံုးျပဳေလသည္။

   ဦးေခါင္းေပၚတြင္ ေခါင္းေပါင္းတဘက္ေပါင္းထားသည့္ျပင္ ၊ ကတူဆဲ့  ေခၚဆံထိုး ႏွစ္ခုကိုလည္း စိုက္ထိုး

ထားၾကသည္။ တစ္ခုမွ ငွက္ေပ်ာ္ဖူးပံုသ႑ာန္ေဆာင္၍ တစ္ခုမွာ ကြမ္းသီးအရြယ္ရွိ အလံုးျဖစ္သည္။

ငွက္ေပ်ာဖူး  ပံုသ႑ာန္ဆံထိုးကို မိခင္နဂါးမ၏ အေမာက္သဖြယ္အျဖစ္လည္းေကာင္း ရည္ရြယ္၍ ဆင္ယင္

ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ဆံထိုးကို ပြဲလမ္းသဘင္ရွိေသာအခါမွသာ ဆံထံုးတြင္ ထိုးစိုက္ဆင္ယင္ၾကသည္။ 

ဆံထိုးကို ပန္းခက္ပန္းႏြယ္ မ်ားျဖင့္ေဖာ္ထား၏

 ေရွးက ေငြဆံထိုးကို၀တ္ဆင္ၾက၏ ေငြဆံထိုးမွာ အေလးခ်ိန္ ႏွစ္က်ပ္သားခန္႔ရွိသည္။ ေငြဆံထိုးကို

ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္သူမ်ားက ၀တ္ဆင္ၾကသည္။ ယခုအခါတြင္ ေရႊဆံထုိးမ်ားကိုသာ၀တ္ဆင္ၾကေတာ့၏

ငွက္ေပ်ာဖူးပံု သ႑ာန္ ငွက္ေပ်ာဖူးအခၽြန္ ေရႊအေလးခ်ိန္ သံုးက်ပ္သားမွ သံုးက်ပ္ခြဲအထိရွိေလသည္။

 ကြမ္းသီးလံုးပံုဆံထိုးမွာေရႊငါးမူးသားခန္႔ ရွိေလသည္။ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ငွက္ေပ်ာဖူးပံုသ႑ာန္

ရွိေသာဆံထိုးကို ဆံထိုးရွည္ဟုလည္းေကာင္း၊ ကြမ္းသီးလံုးပံုသ႑ာန္ရွိေသာ ဆံထိုးကို ဆံထိုးတို ဟုလည္း

ေကာင္း ေခၚေလသည္။ ဆံထိုးမ်ား ကို ေရႊအနီေရာင္ တင္ထားေလသည္။

  ပအို၀္းအမ်ိဳးသမီးမ်ား၏နားတြင္ ေရႊနားေတာင္း၊ေရႊျပားလိပ္ နားေတာင္းတို႔ကို ပန္ဆင္ထားၾက၏ နား

ေတာင္းကိုပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔က ေပလာထူ ဟုေခၚသည္။ ေပလာ ေခၚနားေတာင္းကိုအခ်ိဳ႕ကေရႊျပား

ျဖင့္ျပဳလုပ္ၿပီး၊အခ်ိဳ႕ကေရႊျပားလိပ္သ႑ာန္ အပြ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ေရႊျပားမွာအလ်ားတစ္ေပခန္႕ရွိၿပီး၊အနံ

တစ္လက္မခန္႔ရွိေလသည္။ေရွးအခါက ပအို၀္းအမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ နားေပါက္က်ယ္သျဖင့္ ေရႊျပားလိပ္နား

ေတာင္းကိုပန္ဆင္ၾကသည္။နားေပါက္က်ဥ္းသူမ်ားမွာ နားသန္သီးကိုသာ ပန္ဆင္ၾက၏

    ေပလာထူေခၚနားေတာင္းကို ျပဳလုပ္ၾကေသာေရႊမွာ ပုရပိုက္ေရႊျဖစ္သည္။နားေတာင္းတစ္ဖက္ လွ်င္

ေျခာက္က်ပ္သားခန္႕ရွိေလသည္။အခ်ိဳ႕က နားေတာင္းေအာက္တြင္နားသန္သီးကို ဆက္ဆြဲၾကေသး၏ နား

သန္သီးမွာ ႏွစ္က်ပ္သားခန္႔ရွိေလသည္။အခ်ိဳ႕ေငြေၾကးခ်မ္းသာသူမ်ားမွာ နားတစ္ဘက္တြင္ နားသန္သီး

သံုးခုအထိဆြဲတတ္ၾကသည္။ထို႕ေၾကာင့္နားေတာင္းက ေျခာက္က်ပ္သားနားသန္သီးသံုးခုက ေျခာက္က်ပ္

သား ေပါင္း ဆယ့္ႏွစ္က်ပ္သားခန္႔ဆြဲၾကသည္။ ေလးလံလြန္းသျဖင့္အေနအထိုင္က်ဥ္းက်ပ္ေစသည္

သို႔ေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို နားမွအစဥ္ပန္ဆင္သည့္သေဘာျဖင့္ အျမတ္တႏိုးပန္ဆင္

ၾကသည္။    ဤသို႔ေရႊလိပ္နားေတာင္းမ်ား၊နားသန္သီးမ်ားကို၀တ္ဆင္ထားျခင္းသည္ အေနအထိုင္ က်ဥ္း

က်ပ္ေစသျဖင့္ ေပလိပ္သ႑ာန္အပြနားေတာင္းကို ၀တ္ဆင္ၾကေတာ့သည္။ အခ်ိဳ႕မွာနားရြက္အေပါက္

ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနသျဖင့္ ၿမိဳ႕ေပၚေဆးရံုမ်ားသို႔တတ္၍ ျပန္ခ်ဳပ္ၾက၏

     ေရွးကအမ်ိဳးသမီး မ်ားသည္ ေငြလက္ေကာက္ကို၀တ္ဆင္ၾကသည္ ေငြေကာက္မွာ အလံုးေရာအျပားပါ

ရွိေလသည္။ေရွးကလက္ႏွစ္ဖက္စလံုးတြင္ တစ္လမ ခန္႔ရွိေသာ ေငြလက္ေကာက္ ကို ၀တ္ဆင္ၾကသည္။

လက္တစ္ဘက္တြင္ေလးခုခန္႔၀တ္ဆင္ထားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္အမ်ိဳးသမီးမ်ား စပါးေထာင္းလွ်င္ ေငြလက္

ေကာက္ပြတ္တိုက္သံမ်ားကို ၾကားေနရတတ္သည္။ ယခုအခါေငြလက္ေကာက္ကို၀တ္ဆင္ျခင္း မေတြ႕ရေတာ့ေျခ။ေငြလက္ေကာက္အစားေရႊလက္ေကာက္မ်ား၀တ္ဆင္လာၾကသည္ကိုေတြ႕ရသည္။

   ေရွးအခါကအမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ေျခသလံုးအထက္ ဒူးဆစ္ေအာက္နားတြင္ ေတာင္ခံ ေခၚေဘာ္ေျခက်င္း

မ်ားကို၀တ္ဆင္ၾက၏ ေတာင္ခံမွာ တစ္ခမခန္႔ရွိေသာေငြ(၀ါ) ေဘာ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ အကြင္းျဖစ္၏

ထိုေငြကြင္းမွာ  တစ္ကြင္းလွ်င္ ငါးမတ္သားမွ ႏွစ္က်ပ္သားခန္႔အထိရွိ၏ ထိုေငြကြင္းမ်ားကိုႀကိဳးျဖင့္သီကာ

၀တ္ဆင္ၾကေလသည္။ ေျခတစ္ဘက္လွ်င္ႀကိဳးျဖင့္ သီထားေသာ ကြင္း တစ္ကြင္းမွ ႏွစ္ကြင္းထိ ၀တ္ဆင္ၾက

၏ ယင္းေျခက်င္းမ်ားမွာ ေျခႏွစ္ဘက္လွ်င္ ႏွစ္ပိႆာမ် ႏွစ္ပိႆာခြဲအထိရွိေလသည္။ေတာင္ခံေခၚေသြ

ေျခက်င္းမ်ား ကို၀တ္ဆင္ထားလွ်င္ လမ္းေလ်ာက္ရာ၌ ေလးလံၿပီး ခရီးၾကန္႔ၾကာေစသည္။

   ထို႕ေၾကာင့္ေခတ္သစ္ပအို၀္းမ်ားသည္  ေလးလံလြန္း ၍ ၀တ္ဆင္ျခင္းမျပဳၾကေတာ့ေပ။ေငြေျခက်င္း

အစား ဒန္ေျခက်င္းႏွင့္ ဗိုလ္ပြားႀကိဳး ေခၚခ်ည္ႀကိဳးကိုသာ၀တ္ဆင္ၾကေတာ့၏ ေတာင္ခံကို ေရွးက်ေသာ

ေက်းရြာမ်ား၌ လည္းေကာင္း ၊ပြဲလမ္းသဘင္ရွိေသ ေနရာမ်ား၌ လည္းေကာင္း အခ်ိဳ႕၀တ္ဆင္ေနၾကေပ

ေသးသည္။