ပံုျပင္

ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔တြင္လည္း စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ ရိုးရာပံုျပင္ေလးမ်ားရွိပါသည္။

  ဂုဏ္ေဖာ္ခ်င္သူ

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ မရွိေသာ္လည္း ရွိေယာင္ေဆာင္ကာ ဂုဏ္ေဖာ္ႀကြား၀ါခ်င္ေသာ လူတစ္ေယာက္ရွိ၏ ထိုသူ၏အိမ္ေဘးတြင္ အသုဘအိမ္ရွိ၏ ထိုသူသည္ အသုဘအိမ္မွာ ထမင္းဟင္းမ်ား ကို ျပန္ယူလာသည္။ အိမ္ သို႔လည္း မိတ္ေတြမ်ားကို ေခၚလာသည္။
မိတ္ေဆြမ်ားကို မထင္းေကၽြးရန္ဟုဆိုၿပီး ဇနီးအား အိမ္ေအာက္သို႔ဆင္း၍ ထမင္းပန္းကန္း ဟင္းပန္းကန္မ်ားကို ယူရန္ေျပာ၏ အိမ္တြင္ အိုးခြက္ ပန္းကန္မ်ား မရွိသျဖင့္ အိမ္ေလွကားတြင္ မွီ၍ မည္သို႔လုပ္ရမည္ နည္းဟု ႀကံ စည္ေနသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ရပ္ေနသျဖင့္ လင္ေယာက်ၤား ျဖစ္သူက ဇနီးအား လက္ျဖင့္ ကုတ္လိုက္၏ ဇနီးက နာလြႏ္းသျဖင့္ ငိုလာ၏ ထိုအခါလင္ျဖစ္သူက ဧည့္သည္မိတ္ေဆြ မ်ားၾကားေလာက္ေအာင္၊ ငါသြားယူေတာ့လဲ ငါ့ေနာက္လိုက္ၿပီးငိုေနတယ္  ဟု ေျပာၿပီး ၊ အိမ္မီးနားခ်င္းအိမ္ သို႔ ပန္းကန္သြားၿပီး ငွားသတဲ့။

ပအို၀္းလူလည္

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ ပအို၀္းလင္မယားႏွစ္ေယာက္ ရွိ၏ လင္ကရန္ကုန္သြားဖို႔ရွိ၏ ထိုအခါ မယားက ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားမ်ားသည္ ေစ်းေရာင္းရာ၌ ေစ်းႏႈန္းႀကီးစြာ ေတာင္းတတ္သျဖင့္ ပစၥည္း၀ယ္ရာတြင္  တစ္၀က္ေလာက္ဆစ္ဟု မွာလိုက္၏
ရန္ကုန္ေရာက္ေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း ကုလားဆိုင္ တစ္ဆိုင္တြင္ အက်ၤ ီ၀ယ္ရန္ ေစ်းေမး၏ ဆိုင္ရွင္ကုလား က ၁၀၀ က်ပ္ဟု ေစ်းေျပာ၏ သူက မိမိမယားေျပာသည့္အတိုင္း ၅၀ က်ပ္ဆစ္၏ ကုလားက၀ယ္သြားဟုေျပာ ၏ သူက ၂၅ က်ပ္ျပန္ဆစ္၏ ကုလားကစိတ္တိုလာ၍ အလကားယူသြားဟူ၍ ေျပာ၏ ထိုအခါသူက ေနာက္ ထပ္ တစ္ထည္ အဆစ္ေပးပါလား ဟု ေျပာသတဲ့။

ထမ္းဖိုးႏွင့္ ကြတ္ကြတ္

တစ္ခါက လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိ၏ တစ္ေန႔တြင္ မယားလုပ္သူက လင္ေယာက်ၤားထံ ထမင္းသြားပို႔၏ မယား ကၿခံစည္းရိုးကို ေက်ာ္၍သြား၏ အသံၾကားရာသို႔ လင္ေယာက်ၤားျဖစ္သူက မိမိတြင္ရွိေသာ တူမီးေသနတ္ ျဖင့္ ပစ္လိုက္၏ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္လိုက္ေသာအခါ တစ္စံုတစ္ေယာက္ လဲသြားသည္ကို ေတြ႔၏ ေျပး၍ၾကည့္ရာ မိမိ မယားသည္ ေသနတ္ဒဏ္ရာျဖင့္ လဲေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏

မယားလုပ္သူက မိမိလင္ေယာက်ၤားအား နာသကြတ္ (နင္သိပ္ေကာက္က်စ္တယ္ေနာ္) ဟုေျပာ၏ လင္ေယာ က်ၤားက ေခြထမ္းဖိုး(ငါႏြားထင္လို႔)ဟုျပန္ေျပာေလသည္။လင္ေယာက်ၤားေသသြားေသာအခါ လင္ေယာက်ၤား က ထမ္းဖိုး (ပအို၀္းအေခၚ)ဟုေခၚေသာငွက္ျဖစ္၏  မယားက ကြတ္ကြတ္ ဟုေခၚေသာ ငွက္ျဖစ္၏  (ပအို၀္းအေခၚ) ကြတ္ဟုျမည္ေသာငွက္မွာ အမျဖစ္ၿပီး ထမ္းဖိုး ဟု ျမည္ေသာ ငွက္မွာ အထီးျဖစ္သည္ဟု ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔က ေျပာစမွတ္ျပဳၾကသတဲ့။

သရက္သီးစားခ်င္လွ်င္ပအို၀္းအကသင္ထားၾက

တစ္ခါက ပအို၀္းအက အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕သည္ အိမ္တစ္အိမ္၏ သရက္ပင္ေအာက္တြင္ စုေ၀းၿပီးကေနၾကသည္။ထို အခ်ိန္မွာ သရက္သီးသီး ခ်ိန္ျဖစ္၏  သရက္ပင္တြင္ သရက္သီးမ်ား ကိုင္းလံုးညြတ္မွ် သီးလ်က္ရွိသည္။ထို သရက္ပင္မွည သိပ္မျမင့္လွေခ်။ အကအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔သည္ ထုိသရက္ပင္ေအာက္တြင္ အခ်ိန္တန္ၾကာရပ္၍ ကေနၾကေလသည္။

အကအဖြဲ႕ထြက္သြားေသာအခါ လက္လွမ္းမီသည့္ သရက္ကိုင္းတြင္ ညြတ္က်ေနေသာ သရက္သီးမ်ား မရွိ ေတာ့ေခ်။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အက အဖြဲ႕မွကၾကသည့္၀ဲယာ လက္တစ္ဘက္ကို ေျမာက္ကာကရင္း သရက္သီးမ်ားကို အေပ်ာ္သေဘာျဖင့္ ခူးဆြတ္သြားၾကေသာေၾကာင့္တည္း။

0 comments:

Post a Comment