ပအို၀္းသမိုင္း

ေတြးေခၚပညာရွင္ႀကီးမ်ား၏ ပညာသေဘာႏွင့္ လက္ေတြ႕ စာအုပ္တြင္ ပညာေရးသည္ လူတုိ႔ အသက္ရွင္ေရး ႏွင့္ စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ေစရန္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ ျခင္း အတြက္ အေထာက္အကူ ကိရိယာ ျဖစ္၏ ဟု ေဖာ္ျပထားေပသည္။ သို႔ေသာ္ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသား အမ်ားစု၏ ယခင္ ယူဆခ်က္ကား ဤသို႔ မဟုတ္ေခ်။၄င္းတို႔၏ အယူအဆမွာ ေျမယာကိုအရင္းျပဳၿပီး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳေသာသူသည္ တစ္ေန႔ ေသာအခါတြင္ ေျမယာကို အရင္းျပဳ၍ တစ္ဖန္ အသက္ေမြးရမည္သာ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ထို႔အျပင္ပညာေရးသည္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အမႈထမ္းရန္ျဖစ္သည္ ဟု ထင္ျမင္ယူဆေနၾကသည္။ဤသို႔ မိရိုးဖလာ အယူအဆမ်ား ၊ ေလွနံဓားထစ္ အယူအဆမ်ား ရွိေနေသးသျဖင့္ မိမိတို႔ သားသမီးမ်ား၏ ပညာေရးကို အားမေပးခ်င္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ပညာသင္ၾကား၍ ေအာင္ျမင္လာေသာအခါ အစိုးရအမႈထမ္းရမည္။ တကၠသုိလ္္ မွ ဘြဲ႕တစ္ခုခုရ၍ ေအာင္ျမင္လာေသာအခါ အစိုးရအမႈမထမ္းလွ်င္လည္းေကာင္း ထိုသင္ယူထားေသာ ပညာ သည္ အလဟသ ျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆၾကသည္။ ပညာတတ္ တစ္ေယာက္သည္ အစိုးရအမႈမထမ္းဘဲ မိမိေက်းလက္ေတာရြာတြင္ပင္ မိရိုးဖလာ လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာၿခံ ေတာင္ယာစိုက္ပ်ဳိးရး လုပ္ငန္းကုိ ျပန္လည္ လုပ္ကိုင္လွ်င္ ၀ိုင္း၀န္းကဲ့ရဲ႕ ေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။ ပညာသင္ရက်ိဳး မနပ္ေၾကာင္းျဖင့္လည္း ေ၀ဖန္ေျပာဆို တတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာသင္ရမည့္အစား ၿခံ၊ေတာင္ယာလုပ္ငန္းကို စိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္ ပါက ပညာသင္စရိတ္ ကုန္ရန္မရွိေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ မိမိတို႔ထင္ျမင္ ယူဆခ်က္ကို ေ၀ဖန္ ေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခင္ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ပညာေရး အယူအဆ မွာ လမ္းမွားေနေပသည္။

ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔ ေနထိုင္ေသာ ေက်းရြာမ်ား သည္ ၿမိဳ႕ႀကီးႏွင့္ အလွမ္းေ၀းျခင္း ၿမိဳ႕ႏွင့္အဆက္အသြယ္ နည္းပါးျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ဗဟုသုတ နည္းေလသည္။ စာဖတ္သူမ်ားကလည္း လုပ္ငန္းခြင္၌ အာရံုစိုက္မႈ မ်ားေနျခင္း၊ စာအုပ္စာတမ္းမရွိသျဖင့္ ေလ့လာဆည္းပူးမႈမရွိျခင္း ပအို၀္းေက်းရြာမ်ားတြင္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား မရွိျခင္း၊ စာဖတ္သူနည္းပါးျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ ပညာေရးဗဟုသုတ နည္းပါးရေလသည္။ ပညာေရးအယူ အဆလြဲမွားျခင္း၊ ပညာေရးဗဟုသုတ နညး္ပါးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ား၏ ပညာေရးကို အားမေပးၾကျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕မိဘ အုပ္ထိန္းသူမ်ားမွာ မိမိတို႔ သားသမီးမ်ား ေက်ာင္းေနခ်င္ ၊ စာတတ္ခ်င္ သျဖင့္ ပူဆာသည္ကိုပင္ ပိတ္ပင္တားဆီးတတ္ၾကေလသည္။

ေနာက္တစ္ခုမွာ ဘာသာစကား အခက္အခဲ ပင္ျဖစ္ေလသည္။ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ပအို၀္း ဘာသာ စကားကုိသာ တတ္ကၽြမ္းၾက၏ အခ်ိဳ႕လည္းရွမ္းစကားကို တတ္ၾကသည္။ယခင္က ျမန္မာစကား ေျပာတတ္ သူနည္းေလသည္။ ဘာသာစကား မကၽြမ္းက်င္ျခင္းမွာလည္း ပညာေရးတြင္ အတားအဆီးတစ္ခု သဖြယ္ ျဖစ္ ေနေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပအို၀္း တိုင္းရင္းသားတုိ႔၏ ပညာေရးအတြက္ ဗဟုသုတ နည္းပါး၍ ပညာေရး အားမေပးမႈ ၊ ပညာေရးအယူအဆ လြဲမွားမႈ ၊ ဘာသာစကား မတတ္ကၽြမ္းမႈ စေသာ အခက္အခဲ မ်ားကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ လိုေပသည္။

ယခင္က ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔တြင္ စာမတတ္သူ ဦးေရ အလြန္မ်ားျပားသည္။ ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ရာတြင္ တိုင္းရင္သားလူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးသည္ စာမတတ္ဘဲ ေနာက္က်ကာ ေအာက္က် ေနာက္က် က်န္ရစ္ေနျခင္းသည္ မလိုလားအပ္ေသာ အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား အားလံုး လက္တြဲ ညီညီ ျဖင့္ ေရွ႕သို႔ခ်ီ တတ္ေနခ်ိန္တြင္ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔က ပညာေရးဘက္တြင္ ေနာက္က် က်န္ရစ္ျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္ေစသင့္ေပ

တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအားလံုးသည္ ပညာေရးတြင္တစ္ေျပးညီ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတတ္မႈရွိရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတုိ႔၏ ပညာေရးသည္ ယေန႔ေခတ္ ပညာတတ္ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသား လူငယ္မ်ားတြင္ တာ၀န္ရွိေပသည္။

ေခတ္ပညာတတ္ ပအို၀္း တိုင္းရင္းသား လူငယ္မ်ားသည္ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔၏ မွားယြင္းေသာအယူအ ဆကိုေဖ်ာက္ဖ်က္ကာ လမ္းမွန္သို႔ ေရာက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ဖို႔လိုေပသည္။ ပညာေရးဗဟုသုတ မ်ားျပားလာေစရန္အတြက္ ပညာေပးရမည္။ဘာသာစကား အခက္အခဲ ကိုေက်ာ္လြား ႏိုင္ရန္ အတြက္လည္း ေက်ာင္းေနစ အရြယ္ ပအို၀္း ကေလး သူငယ္ မ်ားအား ျမန္မာစကားကို သင္ၾကားေပးရန္ လုိေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ အားလပ္ရက္ မ်ားတြင္ အထက္တန္း ပညာကို ဆည္းပူး ေနၾက ေသာ ပအို၀္းလူငယ္ လူရြယ္မ်ား၊ ဘြဲ႕ရၿပီးသူမ်ားသည္ ေက်းလက္ေတာ ရြာသို႔ဆင္းၿပီး ပညာေပးဟာေျပာ ပြဲမ်ား က်င္းပျခင္း ပညာေရးဗဟုသုတ ျဖန္႔ၿဖဴးေပးျခင္း ျမန္မာဘာသာစကားကို ေက်ာင္း

ေနစအရြယ္ ကေလးသူငယ္တို႔အား အထူးဦးစားေပး၍ သင္ၾကားေပးျခင္း ေက်ာင္းေနစ အရြယ္ ကေလးသူ ငယ္တို႔အား အထူးဦးစားေပ၍ သင္ၾကားေပးျခင္း ေက်ာင္းေနစ အရြယ္ ကေလးသူငယ္တို႔အား ေက်ာင္းေန၍ စာသင္လိုစိတ္ ေပၚလာေအာင္ ၊ ေကာင္းေနေပ်ာ္၍စာ ေတာ္လာေအာင္ အားေပးလႈံ႕ေဆာ္ျခင္း ျပဳလုပ္ေပး ရန္ လိုအပ္လွေပသည္။

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အစိုး၊ ပညာေရးဌာန က ၁၉၄၇-၇၅ ခုႏွစ္မွစ၍ မသင္မေနရ၊ အျခခံမူလတန္း ပညာေရးစနစ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေပသည္။ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားမ်ားကလည္း ဤ ပညာေရး စီမံကိန္းအေကာင္ထည္ေဖာ္ရာတြင္ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲရေပမည္။

ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတုိ႔၏ ပညာေရးအတြက္ ေခတ္ပညာတတ္ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသား လူငယ္မ်ား အပါအ၀င္ အျခားညီေနာင္ဖြား တိုင္းရင္းသား လူငယ္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း လက္တြဲ၍ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ရစ္ေနေသာ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသား တို႔ကို ကူညီ လုပ္အားေပးၾကလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ႀကိဳဆိုရေပသည္။