ပအို၀္းသမိုင္း

ၿခံစိုက္ပ်ိဳးေရးဆိုသည္မွာ တတ္ႏိုင္သမွ်ေသာ ေျမဧကကို ၿခံခတ္၍ သစ္သီးႏွံမ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးျခင္းျဖစ္သည္။ ၿခံစိုက္ပ်ိဳးေရးတြင္ ႏွစ္တိုႏွစ္ရွည္ စိုက္ပ်ိဳးေရး ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။

ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႕၏ ႏွစ္တိုၿခံစိုက္ပ်ိဳးေရးတြင္ ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေဂၚရခါးသီး၊ ပဲသီးပဲေတာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ မုန္ညင္း၊ မုန္လာ၊ ေဂၚဖီပြင့္၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီး၊ သခြားသီး၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ င႐ုတ္သီး စေသာဟင္းသီးဟင္းရြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ယင္းတို႕ကို အပင္သက္တမ္းအလိုက္ စိုက္ပ်ိဳးၾကသည္။ ၿခံစိုက္ပ်ိဳးေရးကို ရြာျပင္ဘက္ မေ၀းလွေသာ ေနရာမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ေနအိမ္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ လည္းေကာင္း စိုက္ပ်ိဳးၾကသည္။ ၿခံမွထြက္ေသာ သီးႏွံ၊ ပန္း၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားကို ေစ်းတြင္ လက္လီလက္ကား ေရာင္းခ်ၾကသည္။ ေျမျပန္႕ေဒသ သို႕လည္း တင္ပို႕ေရာင္းခ်ၾက၏။

ႏွစ္ရွည္ၿခံစိုက္ပ်ိဳးေရးမွာ လက္ဖက္၊ သနပ္ဖက္၊ လိေမၼာ္၊ နာနတ္သီး၊ သစ္ေတာ့သီး၊ မက္မန္း၊ ပင္စိမ္းသီး၊ မက္မြန္သီး စေသာ စာသံုးပင္မ်ားကို သံုးႏွစ္မွ ခုနစ္ႏွစ္၊ ရွစ္ႏွစ္အထိ စိုက္ပ်ိဳးျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအပင္မ်ားမွာ သံုးေလးႏွစ္ၾကာ စိုက္ပ်ိဳးရ၏။ ႏွစ္ရွည္ၿခံစိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းသည္ ေငြပင္ေငြရင္း စိုက္ထုတ္ရၿပီး ယုယျပဳစုရ၏။ လက္ဖက္ၿခံ၊ သနပ္ဖက္ၿခံမ်ားမွာ ၀င္ေငြေကာင္းသေလာက္ ေငြရင္းျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ားေလသည္။ ႏွစ္ရွည္ၿခံစိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းတြင္ သနပ္ဖက္ၿခံ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းကို ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတိုင္းလိုလို စိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္ၾကေလသည္။